Wat Franstaligen willen

Cet article est une traduction de mon post intitulé "Ce que veulent les Francophones"

Mon néerlandais n'étant pas d'un niveau suffisant, la traduction a été gracieusement réalisée par Sarah. Un énorme merci à elle pour cet énorme travail et sa rapidité à le faire. Merci !

---

Hallo iedereen,

Eerst en vooral een voorwoord, want hier begin ik aan een serieuze opdracht.

Ik zeg niet dat ik de waarheid in pacht heb, ver daarvan. Ik ga gewoon proberen uitleggen wat de franstaligen begrijpen, en willen.

En nee, beste Xtophe en anderen, ik heb hiervoor geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Nee beste Miguel, ik heb geen representatief aantal personen ondervraagt. Maar als bekwaam waarnemer kan ik een aantal tendensen zien. Dingen waar we het zonder probleem eens over kunnen zijn. Niet iedereen zal zich in mijn tekst terugvinden.

Ik ga de termen « jullie » en « wij » gebruiken ; « jullie », de vlamingen en « wij », de franstaligen. Ik weet dat we hier niet over homogene groepen kunnen spreken.
Ik vind de dualiteit tussen deze twee groepen spijtig. Maar dit is waar we, ongelukkig genoeg, vandaag staan. Ik probeer een perceptie – mijn perceptie – te vertalen, en ik ga me concentreren op de delen waar ik denk dat ze pertinent is. En ik ben niet de woordvoerder van iedereen.

Ik ga beginnen met de « uitgesproken Franstalige nood ». Een notie die op zo een manier uitgedrukt word, dat ze moeilijk aanvaard word.

« Vragende partij van niets »

Deze uitdrukking wordt heel slecht begrepen aan jullie kant van wat meer en meer op een taalgrens tussen landen begint te lijken.

Voor jullie is dit de vertaling van de weigering van de hervormingen. Voor ons niet.

Wat ze eigenlijk vertaalt is dat het de man in de straat in Wallonië niets kan schelen of onze staats instituten of de componenten ervan nu zo of zo heten. Het kan ons echt niets schelen.

Als de Vlaamse politiek dit ding nu zus of zo wil heten, of de organisatie van een deel van de overheid een andere naam wil geven… we-don't-care.
Wij willen alleen maar een staatsorganisatie die werkt en, als mogelijk, deze organisatie verbeteren waar mogelijk. En wij ook « depolitiseren », want ja, « er is misbruik », daarover zijn we het eens.
Dertig jaar PS aan de macht, dat laat z’n sporen na ; dit is een persoonlijke mening, maar een groot aantal anderen zullen het met me eens zijn

Jullie, jullie willen reformeren. En eigenlijk zouden wij dit graag samen met jullie doen.

Alleen, voor jullie is reformeren verantwoordelijkheden overbrengen, en federale entiteiten uit elkaar halen. En da’s iets minder goed.

In naam van een regionalisme of nationalisme dat wij van slecht allooi vinden…

…waardoor jullie het evenwicht breken.

Waarom van slecht allooi ? Omdat de grootste gruwelijkheden gepleegd zijn in de naam van het concept « natie ». In tegenstelling tot wat er door een deel van Vlaanderen, deel dat wij met schrik steeds groter zien worden, gezegd word, is geen enkele natie beter dan een ander.

Er is geen Übermensch. Niet in Vlaanderen en nergens anders. Er is ook geen luie en profiterende Waal.

Zich terugtrekken achter een monolithische identiteit zal jullie nergens brengen. Het is door openheid dat m’n verder geraakt. Ik zou jullie eraan willen herinneren dat jullie Keltisch, Spaans, Engels, Frans en zelfs Viking bloed hebben… En dat jullie een tiental verschillende dialecten van het Nederlands spreken…

De stoute Franstalige die de Vlaming wil tegenhouden om Vlaams (of Nederlands) te spreken, bestaat niet. Geen enkele waal heeft ooit geprobeerd om jullie rechten te beperken. In tegendeel, de wetten die de minderheid franstaligen in Vlaanderen beschermen, beschermen eveneens de minderheid Nederlandstalige in Franstalig België, en dat is ok.

Zelfs als de mythes van de stichters van het Vlaamse nationalisme, gebaseerd op de onderdrukking op taalvlak in de ingravingen of ergens anders, waar zouden zijn, ik zou jullie erop willen wijzen dat deze personen niet meer in leven zijn.

Vlaanderen zal niet rijker worden zonder Wallonië. « Wie financiert wie » is een veranderend en cyclisch onderwerp. Gedurende een hele tijd zou de Boerenbond niet gefinancierd kunnen geweest zijn zonder de Waalse metaalsector. De haven van Antwerpen is gefinancierd geweest door de federale overheid. Net zoals Zaventem. De pensioenen zullen ervoor zorgen dat het evenwicht van de transferten Noord-Zuid teruggevonden zal worden. Het onderwerpt is al snel complex, zeker als we rekening gaan houden met het BBP van Brussel dat naar Vlaanderen vloeit.

Democratie?

Om, wat jullie zien als een emancipatie en wij als een identitaire en egoïstische terugplooiing, te verwezenlijken, nemen jullie afstand van de principes van de democratie.

Democratie, dat is niet de meerderheid die zijn kracht wil gebruiken om de rechten van de minderheid te verminderen.

Het is even minder een deel van de bevolking die een ander deel wil onderdrukken. Het gaat over een representatief samengestelde groep die waakt over iedereen, en niemand in de kou laat staan.

Het is ook niet stemmen voor vertegenwoordigers die sympathiseren van extreem rechts.

Wat zijn echter de methodes van de politieke emancipatie van Vlaanderen ?

De tellingen rond taalgebruik worden afgeschaft, het bestaan van een deel van de bevolking wordt gedematerialiseert.

Franstalige regio’s worden ingelijfd (laat ons de Voerenstreek niet vergeten).

M’n wil een Franstalige het recht ontzeggen om zich in zijn taal uit te drukken voor het gerecht.

M’n wil hem verhinderen om een huis te kopen. Hij moet en zal integreren, zonder rekening te houden met z’n verschillen.

M’n belooft Brussel te zullen doen stikken door de fiscaliteit.

Methodes uit een andere tijd, die rillingen geven.

Evolueren

Wij begrijpen trouwens heel goed het gevoel van ongemak in de rand. Soms voelen we ons voorbijgestreven in een wereld waar alles zo snel evolueert. Wij hebben allemaal al eens schrik gehad van de « Poolse loodgieter ». Europa groeit verder, en wij voelen ons er niet altijd op ons gemak.
Dit ongemak is niet altijd gerechtvaardigd. In ieder geval niet op vlak van politieke recuperatie.

Door de Franstaligen in de rand te stigmatiseren blokkeren jullie de natuurlijke evolutie van de metropool dat onze gezamenlijke hoofdstad is.

Ik ga jullie iets vertellen : er is geen plan te verfransing van de rand. Geen financiële of ideologische prikkels om in Vlaanderen te gaan wonen. Integendeel, er zijn een groot aantal remmen. Remmen om vlak van eigendom, het gebruik van z’n eigen taal, deelname aan culturele activiteiten, toegang tot justitie, toegang tot medische zorg, onderwijs, administratieve diensten…

Maar de mensen komen toch. Alleen maar om jullie het leven zuur te maken ? Om de rand kost wat kost te verfransen ?

Neen ! Ze komen niet voor hun plezier of omdat jullie toffe buren zijn, maar omdat ze geen keus hebben

Ze komen daar wonen door de hoge druk om vlak van onroerendgoed in Brussel, en omdat ze dicht bij hun werk wensen te wonen.

En ze hebben het recht om hun identiteit op gebied van taal en cultuur te behouden. En onthoud dat ze hun terrein aan Vlamingen kopen, die ze betalen. Ze huren hun appartement van Vlamingen, die ze betalen. Ze doen beroep op Vlaamse immobiliën kantoren, die ze betalen.

Deze diversiteit is goed voor iedereen ! De financiële inbreng ook.

Vlaamse leerlingen hadden de mogelijkheid om een andere internationale taal te leren en spreken, en dit zonder hun identiteit te verliezen. Maar vandaag leren minder leerlingen Frans, het verlies van deze tweetaligheid bestraft jullie kinderen, niet ons. En dit alles voor een fout gevecht.

En ja, hierboven spreek ik over stereotiepen. Niet altijd even nauwkeurig, da’s zeker, en er staan ook misschien wel fouten in. Maar wanneer ik m’n kladtekst rondom mij laat lezen, gaat iedereen akkoord met mij, afgezien van een aantal details.

Nu gaat u me zeggen « maar wat willen de Franstaligen dan ? »

Oh, drie keer niets. Kijk maar :

- een solidaire staat
- waar niemand gepest word
- waar iedereen zich kan uitdrukken in zijn eigen taal en wonen waar hij wil
- waar m’n onthaalt word zonder van iets verdacht te worden
- waar m’n geen schrik heeft van een ander
- waar m’n zijn eigen cultuur positief bevorderd en niet door die van anderen te verbieden.

Een dynamische en positieve staat, waar m’n meer bezig is met het ontwikkelen van kennis en opportuniteiten dan met het ‘schieten’ van circulaires en met de Raad van Staten.

Een staat waar iedereen bewust zijn identiteit opneemt, zonder complexen noch van inferioriteit, noch van superioriteit.

Want de situatie is ernstig.

Als Vlaanderen barrières en grenzen blijft stellen, dan zullen de Franstaligen hetzelfde stomme spel moeten spelen. Om zich te beschermen.

Want wij gaan geen 150.000 Franstaligen achterlaten in een regio waar ze gepest gaan worden. Een « natie » laat geen burgers achter. Vandaag zijn het Belgen. Voor ze het morgen niet meer zijn, zullen wij ze als Belgen proberen beschermen.

In deze zin is de uitbreiding van Brussel de enige garantie voor het respect van onze rechten.

Want als jullie de rechten van de Franstaligen wensen te begrenzen zonder compensaties, dan zullen we geen andere keuze hebben dan het land te splitsen.
We gaan de splitsing moeten voorbereiden.
En we hebben er geen schrik van.
Of beter, we hebben er vandaag geen schrik meer van.
En dit dankzij de Vlaamse nationalisten.

Al deze jaren van crisis hebben ervoor gezorgd dat de Walen en Brusselaars steeds vaker deze, voor koppels in moeilijkheden een bekende, zin herhalen : « Beter alleen dan in slecht gezelschap’.
En zijn jullie echt wel goed gezelschap ? Willen jullie dit zijn ?

De Waal is misschien een levensgenieter, maar als hij onderdrukt word, staat hij op en vecht terug !

Net zoals hij gevochten heeft aan jullie zijde tijdens de gulden sporenslag et sinds 1830 (als u denkt dat de gulden sporenslag een Vlaamse overwinning was, dan kan u hieraan meten hoe ver het propaganda van de nationalisten gaat).

Net zoals hij terug aan jullie zijde zou vechten om van België een plaats te maken waar het goed is om te leven, allemaal samen..

Want er zijn veel uitdagingen !

Ervoor zorgen dat onze kinderen open, hartelijke, meertalige, goede en positieve mensen worden.

De pensioenen en de sociale staat redden.

De entrepreneurs dynamiseren en de creatie van nieuwe en stabiele jobs weer op gang brengen dankzij vorming.

Ons uiteengespat politiek model weer tot een federaal systeem brengen waar iedereen achter staat.

Bericht aan de mensen van goede wil !